Het aftellen is begonnen... bijna het einde!

Hallo Allemaal,

Hier een van de laatste verslagen van ons. Ik zeg 1 van de laatste wat Dre is nog met een verhaaltje bezig en die volgt nog voor we terug vliegen (over 3 dagen)

We hebben jullie verlaten vlak voor we naar Bali terug gingen met de boot. Eindelijk eens eiland hoppen zonder zo'n eng zwaar gedateerd vliegtuig van een maatschapij die in Europa nergens mag landen!!
Maar zo'n boot is ook niet alles, een overtocht van 4,5 uur saaaaaaai. We waren zowiezo de enige toeristen aan boord, dus iedereen zit je appelig aan te kijken, van wat moet jij hier.
Maar we hebben het gehaald vervolgens 3 uur in een auto die minstens net zo eng was als de eerder genoemde vliegtuigen!
Onze chaufeur liet onderweg zichzelf en de auto zegenen met offers en wat water gespetter, en dan weet je dat het goed komt :-)

We waren onderweg naar een "Homestay" van iemand die we ontmoet hadden op Flores.
Een erg aardige man die eigenaar was van deze uit de kluiten gewassen Bed & Breakfast/hotel.
Hij stond ons op te wachten en je kreeg het gevoel dat hij ons echt gemist had, erg leuk.
Na alle formaliteiten hebben we hem gevraagd voor de 2 opvolgende dagen 2 brommers te huren. Toch echt de makkelijkste manier om je hier te bewegen.
's Avonds heerlijk vis gegeten en vroeg naar bed.
De volgende ochtend stonden de brommers voor ons klaar en kregen we van meneer Gede (de eigenaar) een aantal tips om te gaan bekijken.

Het eerste was een mooie waterval bij het dorpje Gitgit. De foto's spreken denk ik voor zich. Een beetje jammer dat we langs zo'n 30 kraampjes met toeristen meuk moesten lopen. Die willen je allemaal wat verkopen. Maar goed het was de moeite waard. We hebben lekker met de voetjes in het water gezeten en even af kunnen koelen van de reis.
Het grootste nadeel was op de wandeltocht terug naar onze brommers .... je raad het al... waar al die kraampjes.

Maar ja dar hoort er hier bij.

Op het vervolg van onze dagtrip kwamen we op een berg een mooie hindu tempel tegen. Jullie weten allemaal wat wij vinden van religie maar goed: Allebij de rok aan, hier ook wel de sarong genoemd en een hele stijle trap op. Het was echt erg indrukwekkend.

Na deze beleving hebben we de sarongs maar weer uitgetrokken en onze weg vervolgd.

Je kan hier aan een paar dingen merken dat het regenseizoen begonnen is. Een van de kenmerken is dat het regent. Eerst heel zachtjes, dan wat harder en dan komt het echt met bakken uit de lucht. We hebben eerst wat staan schuilen met wat locals onder een afdakje maar ja, na een half uur ben je dat ook beu.
Toch maar verder en nat tot op het lijf en koud tot op het bot ( ja ja dat kan ook hier) waren we toe aan een versnappering.
Er groeit in Indonesie een vrucht met een geur die omschreven word als " The smell from Hell" Dit is de Durian.
Dre wilde deze graag eens proeven. Het is moeilijk een smaak te omschrijven maar we gaan het wel proberen:
Neem de textuur van een pakje boter, voeg daar een theelepel suiker aan toe, en een rauwe ui. Gooi dit in een blender en vooral lauw warm eten. Met andere woorden: Gadverdamme!!!!!

Met de Durian achter onze kiezen ( altans, de hond bij de kraam vond hem wel lekker) zijn we naar een warm water bron gegaan om even op te warmen en bij te komen van dag.
Heerlijk warm badderen met de geur van rotte eieren ( zwavel ).
Toen terug naar het hotel, douchen, eten en vroeg naar bed.

Vandaag ging de wekker erg vroeg want we gingen vissen, dolfijnen kijken en snorkelen. Hier kunnen we erg kort over zijn: De vissen wilden niet bijten, de dolfijnen hadden geen zin om zich te laten zien en het koraal voor het grootste gedeelte weg geslagen door het dynamiet vissen. Dat is inmiddels gelukkig verboden.
Wel erg leuk waren de vliegende vissen die voor de boot "wegvlogen" en ong 200 meter verder weer de golven indoken.

Een beetje een teleurstellende ochtend.
In onze "Indonesiebijbel" ( lees lonely planet)had Dre iets gelezen over een zeeschildpadden project. Dus, jullie raden het al, op de brommer en een uurtje later waren we er. Dit project houdt onderandere in dat ze van de lokale bevolking eieren kopen van schildpadden die zij opgraven op het strand.
Normaal worden deze eieren gegeten als delicatesse maar de 3000 Rh die ze er voor krijgen is een goede stimulans om ze te verkopen aan het project. Hier worden de eieren weer begraven in een stuk afgesloten strand en als ze uitkomen worden ze voor 3 maanden verzorgd zodat ze meer kansen hebben om te overleven als ze worden uitgezet.
Ook hebben ze Boomer. Boomer is inmiddels 17 jaar oud en al 5 keer uitgezet maar hij komt telkens weer terug na een dag of twee. Zie foto.

Morgen gaan we weer terug naar Ubud om ons daar voor te bereiden op de terug reis.

Dit is mijn laatste verslag. Ik hoop jullie snel weer te zien met alle verhalen en de ca. 2000 foto`s. Jullie hebben nog wel een verslag van Dre tegoed die volgt voordat we terug vliegen.

Groetjes Rick. ( en ook van Dre die in het hokje naast mij zit.)