Kamperen op 4700 meter
Door: Andrea
Blijf op de hoogte en volg Andrea
26 Juni 2015 | Indonesië, Pangkalpinang
Tentenkamp!
Met wat spanning stappen we om 7 uur op de motor. Zal deze pas wel open zijn? En zo niet wat dan????
Eerst maar eens kijken.
De weg gaat soepel en voorspoedig en voor we het weten rijden we op 5400 meter. Wat een uitzicht! Met tranen in mijn ogen bewonder ik de bergrug waar ik op sta. Opkomende hoofdpijn zetten we op negeer. Nu even niet. Na een heleboel foto's genomen te hebben geeft mijn lijf echt aan dat ik omlaag moet.
Normaal is mijn hoofd eigenwijzer dan mijn lijf maar met nog een hele lange weg te gaan toch maar op de motor gestapt.
Vandaag van de ene pas over op de andere. Ti's een prachtige route dwars door de bergen heen en als laatste over een immense hoogvlakte op 4700 meter. De bergen er om heen zijn zo hoog als de Alpen. Voel me klein en nietig.
Op de vlakte staat een tentenkamp. Dat is waar we slapen vannacht. We zien nog net de laatste zonnestralen achter de bergpieken weg zakken en het koelt rap af. In een grote leger tent gaan we eten en dan meteen door naar bed. Bij veel van mijn reisgenoten begint de hoogte parten te spelen maar ik heb gelukkig alleen maar hoofdpijn. Huphup " warm" de tent in en slapen.
In de loop van de nacht neemt mijn hoofdpijn erg toe en ik besluit een aspirine in te nemen. Fles water had ik mee genomen. ...... Toch???
Het water was stijf bevroren :(
Dan maar geen aspirientje.
Fles buiten neer gezet en met de eerste zonnestralen was het zo ontdooit.
Nog meer mensen ziek..... Maar goed dat we morgen omlaag gaan!
Met wat spanning stappen we om 7 uur op de motor. Zal deze pas wel open zijn? En zo niet wat dan????
Eerst maar eens kijken.
De weg gaat soepel en voorspoedig en voor we het weten rijden we op 5400 meter. Wat een uitzicht! Met tranen in mijn ogen bewonder ik de bergrug waar ik op sta. Opkomende hoofdpijn zetten we op negeer. Nu even niet. Na een heleboel foto's genomen te hebben geeft mijn lijf echt aan dat ik omlaag moet.
Normaal is mijn hoofd eigenwijzer dan mijn lijf maar met nog een hele lange weg te gaan toch maar op de motor gestapt.
Vandaag van de ene pas over op de andere. Ti's een prachtige route dwars door de bergen heen en als laatste over een immense hoogvlakte op 4700 meter. De bergen er om heen zijn zo hoog als de Alpen. Voel me klein en nietig.
Op de vlakte staat een tentenkamp. Dat is waar we slapen vannacht. We zien nog net de laatste zonnestralen achter de bergpieken weg zakken en het koelt rap af. In een grote leger tent gaan we eten en dan meteen door naar bed. Bij veel van mijn reisgenoten begint de hoogte parten te spelen maar ik heb gelukkig alleen maar hoofdpijn. Huphup " warm" de tent in en slapen.
In de loop van de nacht neemt mijn hoofdpijn erg toe en ik besluit een aspirine in te nemen. Fles water had ik mee genomen. ...... Toch???
Het water was stijf bevroren :(
Dan maar geen aspirientje.
Fles buiten neer gezet en met de eerste zonnestralen was het zo ontdooit.
Nog meer mensen ziek..... Maar goed dat we morgen omlaag gaan!
-
28 Juni 2015 - 10:16
Bianca:
Lieve schat, ik hoop dat het meevalt en dat het alleen bij hoofdpijn is gebleven. Dit moet wel heel erg bijzonder zijn! En zoooo nieuwsgierig naar al die foto's!
Enne... sportschool? Ik denk eerder dat ik nu ook een motor rijbewijs wil!
Dikke knuf en geniet ze! -
28 Juni 2015 - 13:37
Anja:
Ach schat, I am wishing your headache away, hoping it works over thousands of miles! Nevertheless: enjoy! We are with you! Und wieder einen dicken fetten Kuss von uns!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
