Dat dromen niet langer dromen zijn

Tel een Tropisch regenwoud op met de regentijd en vermenigvuldig die met een tropische storm=heel heel heel veel regen.
Maar wat een droom om hier te zijn. Maar de tocht hoe we hier gekomen zijn eerst: gisteren ochtend vroeg na een heerlijk ontbijt zijn we met onze auto naar de grens gereden tussen Belize en Guatemala. Door een klein planningsfoutje mogen we de auto niet meenemen naar Guatemala en moeten we daar verder met of het openbaar vervoer of met een taxi.
We hadden veel gedoe verwacht bij de grens maar dat liep erg soepel. We waren er zo vroeg dat de bank nog niet open was en we hebben gewisseld bij iemand die daar stond....... Oké oké de wisselkoers liet een beetje te wensen over maar ach.... Hij ook weer blij.
Je moet dus eerst door de douane van Belize dan door immigratie. Daar uitleggen dat "wij" wel het land verlaten maar de auto niet. Dan 100 meter lopen met je hele hebben en houwe en dan door de douane heen van Guatemala en door de immigratie. Al met al ging dit een stuk soepeler dan de grens tussen Mexico en Belize.
Wat ons ook verbaasde is dat de grenscontrole aan de Belize kant nog erg ouderwets gebeurd met een groot boek waar men alles in schrijft met een pen. Aan de kant van Guatemala is alles digitaal en worden de paspoorten gescand net als in Nederland.
Maar oké door alles heen dan wordt je aangevallen door mensen die jou graag naar Tikal brengen. We wisten dat dat een bedrag tussen de $100 en de $ 50 zou gaan kosten. Afhankelijk natuurlijk van je onderhandelkwaliteiten. Gelukkig hebben de jaren verkoop bij SITA geholpen en voor $50 hadden we een taxi. Een luxe bus helemaal voor ons zelf. Na ongeveer 10 minuten rijden gaat de telefoon van de chauffeur. Hij heeft een betere rit en of we willen overstappen in een andere taxi. Uuhhmmm oké als makke schapen overgestapt in een ander busje met de zelfde kwaliteiten. Onze nieuwe chauffeur was een jonge man met als hobby vogels. Dus bij elk vogeltje stopte hij en kwam er een heel verhaal. Erg vermakelijk. Na twee uur rijden arriveerde we bij het Tikal National Park. Om de dieren te beschermen die hier leven is er een guatemaleense manier van trajectcontrole bedacht. Taxi komt het park op en moet er minimaal 20 minuten over doen om 17 km te rijden. Begintijd wordt op een blaadje geschreven en 17 km verder wordt er gekeken hoe lang hij er over gedaan heeft. Nu is dat makkelijk te omzeilen hoor: eerst blèren door de straat, vervolgens ergens stoppen omdat je apen hebt gezien of een vogelsoort. Om vervolgens weer als een idioot verder te rijden.
Het weer was redelijk (lees 31C en af en toe een bui)
Omdat we gewaarschuwd waren over de eventuele gevolgen van Ernesto zijn we meteen naar de Maya site gegaan.
Je had twee wandelroutes, eentje over de gebaande paden en een door de jungle. Ik dacht " die kans krijg ik maar 1x" dus we hebben het junglepad genomen. Na ongeveer 3 uur lopen in 31C en een luchtvochtigheid van 100% waren we bij tempel IV. Dit is de tempel die te zien is in de starwars film a new hope uit 1977. Voor Rick is dit de laatste filmlokatie waar hij nog niet is geweest van de orginele films. Na een klim van 70 meter aan traptreden sta je boven op de tempel en kijk je over het oerwoud heen ver boven de hoogste boomtoppen. Tussen deze boomtoppen staan nog vier andere tempels waarvan er twee erg duidelijk boven de bomen uitkomen.


Om stil van te worden



De tempels van Tikal zijn gebouwd vanaf 600 voor Christus en de laatste is gebouwd in 1500 na Christus. De techniek die ze voor handen hadden en de kennis is ongelofelijk. Een voorbeeld:
Tempel IV en tempel II staan ongeveer 2 km uit elkaar. Op 31 december bij zonsopkomst begint de schaduw van tempel II onderaan tempel IV. Om 12.00 uur bedekt de schaduw van tempel II tempel IV volledig alleen de deur bovenin niet. De zon verlicht dan de kamer helemaal bovenop. Het is lastig uitleggen maar geloof mij........ Heel bijzonder dat ze toen (600 vchr) die kennis hadden.
Nog een voorbeeld:
Op het centrale plein staan twee tempels als je in het midden gaat staan en in je handen klapt dan hoor je een bepaalde toon in de echo. Nou is dat nog niet eens zo bijzonder maar exact deze zelfde toon hoor je ook als je op het centrale plein staan van Chichen itza in Mexico 1500 km verderop, of als je in je handen klapt op jet centrale plein van een Maya site in Honduras.

Vanochtend zijn we om 3.15 uur opgestaan om op tempel IV zonsopkomst te kijken en horen hoe de jungle tot leven komt. Maar zoals in de aanhef van dit verslag al aangegeven heel heel heel veel regen dus de zon: niet gezien; de brulapen: niet gehoord; de vogelspinnen: niet gezien maar al met al was het wel een superplek om te zijn. Ik hoop dat het lukt om wat foto's erbij te zetten vandaag anders komt dat morgen.
De rest van de dag lekker een beetje geluierd en aan het einde dag lekker gezwommen. Het was eindelijk even droog dus dan maar een nat zwempak gehaald. Morgenochtend gaan we weer terug naar Belize met de taxi en hebben we om 9.00 uur een kookcursus. Dus Bib: je mag je weer vrijwillig opofferen als proefkonijn.
Tot snel weer.